Savaş tarihine bakacak olursak, halkı halkla karşı karşıya getirip savaştırmanın, kırdırmanın, halkı halka düşman etmenin yeni bir yöntem olmadığını ve de egemen sınıf ahlaksızlığını görürüz.
Gezi İsyanı boyunca “% 50’yi zor tutuyoruz”, “istesek 1 milyonu sokağa dökeriz” gibi halkı halkla karşı karşıya getirme çabasına bir de, “tencere, tava çalanı mahkemeye vereceksiniz” denilerek, halka işbirlikçi, muhbir olması, konu-komşusunu, kırk yıllık dostunu, arkadaşını gammazlaması eklendi.
AKP hükümetinin “ustalık” döneminin ifadesidir bu. Halkı ötekileştiren, ayrıştıran, birbirine düşman eden bir yaklaşımdır, politik tavırdır. Kısacası bu, AKP kültürüdür!
AKP’nin halkı birbirine düşürme çabasına, o gerici zihniyetine karşı, Gezi İsyanında yakalanan, farklılıkların bir arada birlik ve dayanışma ruhuyla mücadelesi, verilen en güzel yanıt olmuştur.
AKP’nin salt kendini, politikalarını, bir toplum, bir halk istemi, onun “ileri demokrasi” arayışının yansımasıdır. Demokrasi olacaksa, muhalefet olacaksa bu AKP sınırları içinde ve onun belirlediği kurallar çerçevesinde olanı makbuldür! Geri kalanı “bölücü”, “yıkıcı”, “Vandal”, “marjinal”, “çapulcu”dur.
Bu yaklaşım veya politik tavır aynı zamanda sınıfsaldır. Dolayısıyla salt AKP hükümetine özgü değildir. BDP dışında parlamentodaki tüm partiler ne proletaryanın ne köylülüğün ne de halkın temsilcileridir. Onlar bu sömürü düzeninin, komprador sermayenin, faşist devletin temsilcileridir. CHP ve MHP’nin hükümette olduğu dönemlerde de protestolara, direnişlere yapılan saldırı, Gezi İsyanına yapılan müdahaleden öz olarak farklı değildir. Düzen partilerine rengini veren, temsilcisi olduğu sınıf ideolojisidir.
Dolayısıyla halkı bölen, birbirine düşman eden sömürücü sistem, burjuva-feodal düzenin ideolojisidir. AKP, bu ideolojinin etkin uygulayıcısı olarak görevini ifşa etmekte, emekçi yoksul halkı ayrıştırmakta ve karşı karşıya getirmektedir.
Sincan 1 No’lu F Tipi Hapishane’den bir tutsak Partizan
