Riha’nin Weranşehr ilçesi de Şengal’de IŞİD teröründen kaçan Êzidîlerin adresilerinden biri. Özgür Gelecek gazetesi için burada BDP’li belediyenin kamulaştırdığı eski bir binada kalan Êzidîlerle röportaj yaptık. Onlardan biri de Celal Ebdi D. Celal, 30 yaşında ve buraya gelmeden önce memleketi Şengal’de hastanede laboratuarda çalışıyordu.
Hem fakir hem masum bir halk
– IŞİD Şengal’e gelmeden önce Êzidî halkının yaşam koşulları nasıldı?
– Şengal şehri, bizim için kutsal bir yerdir. Alevi, Sünni ve Êzidîler birarada yaşar. Şengal şehrinin durumu çok hassastır. Köylerde kalan Êzidîler pek şehre gelmezler, hep bir korku vardır. Êzidî halkı çok fakir ve masum bir halktır. Tarih boyunca birçok zorlukla karşılaşmış ve her zaman zulme uğramıştır. Şehrin ekonomik durumu pek iyi değildi, iş olanakları azdır. Êzidî halkı olarak bizler dini günlerimizi kutlarız, bayramlarımızı kutlarız ve senede bir defa 40 gün oruç tutarız.
“Peşmerge bize sahip çıkmadı”
– IŞİD’in saldırısı ve peşmergenin tutumu neydi?
– IŞİD ilk olarak 3 Ağustos Pazar günü öğleden sonra 03.00 civarında Şengal’e bağlı Girzerik köyüne saldırdı. Orada peşmergeler de vardı. Ancak peşmergeler ertesi günün sabah saat 6’sına kadar karşılık verdi ve daha sonra kaçtı. Köy halkı kendi ellerindeki silahlarla mücadele etmeye çalıştı, ama köylünün mühimmatı yeterli değildi.
Girzerik köyünü ele geçirdikten sonra etraftaki köylere de saldırdılar. Bize haber gelince lazım olacak eşyalarımızı alıp Şengal Dağı’na doğru kaçmaya başladık. Şengal Dağı hırçın bir dağdır. Ne dinlenebileceğimiz bir ağaç gölgesi ne de serinleyebileceğimiz bir damla suyu yoktur ve kavurucu bir sıcağa sahiptir. Saatlerce yürüdük ve dağın tepesine ulaştık. Herkes yorgun, aç ve susamış. Susuzluktan ölen çocuklar oldu.
– Nasıl kurtuldunuz, kimler yardım etti?
– Dağın tepesinde beklerken arabalar geldi ve Rabia’ya doğru yola çıktık. Biz Rabia’ya doğru ilerlerken peşmerge bizden önce kaçmıştı. Kaçarken arabalarını, bazı eşyalarını ve bayraklarını bırakmışlardı. Bayrak bizim için çok önemlidir, fakat daha ilerlerken çok uzaklarda IŞİD’in peşmergenin bıraktığı bayrağı söküp yerine kendi bayraklarını astıklarını gözlerimizle gördük.
Peşmerge bize hiç sahip çıkmadı. PKK ve YPG güçleri bize sahip çıktı ve korudu. Peşmergeler kaçarken PKK ve YPG akın akın Şengal’e geliyordu. Birçok akrabamız orada kaldı. Benim kardeşim, komşularımız, kaçırılan kadın ve çocuklar… Biz sadece canımızı kurtarabildik, gerisi orada kaldı. IŞİD’in eline düşen insanlarımız bizi gizlice arıyor, yiyecek bir şeylerin olmadığını, çok zor durumda olduklarını, kadınları ve erkekleri birbirinden ayırdıklarını söylüyorlar. Daha sonra Türkiye sınırını geçtik, yaklaşık 300 kişi Weranşehr’in değişik yerlerine dağıtıldık.
“Weranşehr halkına ve belediyesine teşekkür ederiz”
– Bulunduğunuz yerde ne gibi ihtiyaçlarınız var?
– Her şeyimiz Şengal’de kaldığı için gerekli ihtiyaçlarımız: İçme suyu, yiyecek, giyecek, battaniye, yaralı olan kişiler de var aramızda onlar için de sağlık malzemeleri… Şimdilik her şeyimiz tam, Weranşehr halkına ve belediyesine çok minnettarız. Bize yardım eden herkese sonsuz teşekkür ediyoruz. Biz çok memnunuz buradan…
Weranşehr’den bir ÖG okuru
