Pir Sultan’dır açan, Sivas’ın gülü
Zalimler söndürdü 2 Temmuz günü
Hüseyin’in kanının döküldüğü çölü
Kerbela’dan yana ahım var benim
Kimseye ilişmez sitemim nazım
Benim tek silahım kalemim sazım
Hüda’nın huzurunda şikayet hakkım
Yanmış 33 canım var benim
Dara düştüm yetiş Ya Ali Şahım
Elbistan yurdunda gidiyor canım
Anam, babam, bacım öldü gardaşım
Maraş’ında akan kanım var benim
Uzattım elimi tut Munzur baba
Kulak ver sesime bak isyanıma
Hak gördüler zulmü kul insanıma
Dersim’in bağrında acım var benim
Canların gönlüne dolunca neşe
Bir anda oteli verdiler ateşe
Asker, polis durup baktı sadece
Devletinden yana gamım var benim
Gencecik çağında yandı canımız
Hasretin bağrında sustu sazımız
Muhlis’in lafına gitti aklımız
Kül olup savrulan gönlüm var benim
Her bir düzen din oldu şimdi
Bize dostluk kin oldu şimdi
Yezid bir idi bin oldu şimdi
İçerimde büyük nefret var benim
Allah için söyleyin hiç insan yakılır mı?
Ana ile oğul hiç yakıştırılır mı?
Peki şimdi bu Müslüman’lık mı?
Yobazından yana kinim var benim
Tekbir sesleriyle yaktığınız insan
Sizin olsun cennet sizin olsun şan
Yaratanın huzuruna çıkacağımız an
Hak yanında size sözüm var benim
Ne yapsan da günahın silinmez senin
Müneccim değilim amma eminim
Kalemi de kırılsa dili sussa Göksel’in
Size haram edilen hakkım var benim
Gemlik’ten bir ÖG okuru
