4 Haziran 2020 tarihinde iki HDP milletvekilinin tutuklanması üzerine, 15 Haziran 2020 tarihinde başlatılan “Darbeye Karşı Demokrasi Yürüyüşü” öncesi, yanına aldığı MHP ile politik bir linç kampanyası başlatan AKP iktidarı, tüm karalama, tehdit ve şantaja rağmen yürüyüşü engelleyememiştir.
Toplumsal sessizlik bu yürüyüşle birlikte bir nebze de olsa kırılmıştır. AKP iktidarı, “bir zamanlar beraber yürüdüğü” Fethullah Gülen Cemaati’nin arkasında olduğunu iddia ettiği 15 Temmuz darbe girişimini kullandı. 15 Temmuz’u “Allah’ın bir lütfü” olarak ilan eden AKP, tüm toplumsal kesimlere saldırdı, KHK’larla ülke yönetilmeye başlandı.
Fethullah Gülen Cemaati, silahlı “terör” örgütü ilan edilerek, idari tedbirlerin yanında polisiye operasyonlara girildi.
Cemaat’in bitirileceği, “inlerine girileceği” sürekli propaganda edilmesine karşın, bunun sadece bir aldatmaca olduğu kısa sürede açığa çıktı. Çünkü bilinmektedir ki Cemaatin en büyük siyasi ayağını, AKP’nin kendisi oluşturuyordu.
Bir zamanlar Cemaat bağlantıları bilinen kişiler orta yerde dolaşırken iktidar, oklarını başta Kürtler olmak üzere, devrimcilere, muhalif gazetecilere ve kadın mücadelesine doğru atmaya başladı.
AKP iktidarı tartışmalı bir seçimle “Cumhurbaşkanlığı Parlamento Sistemine” geçtiğinden bu yana ülkemizde faşizmi maskeleyen parlamentoyu dahi devre dışı bırakmış bulunuyor. “Tek adam”ın yönettiği ülkede her şey, R.T.Erdoğan’ın iki dudağı arasında alınan kararlarla yürütülmektedir.
CHP, en kritik konularda hep AKP’nin yanında pozisyon almaktadır. Hatırlanırsa CHP “kontrollü darbe girişimi” olarak tanımladığı 15 Temmuz darbe girişiminden hemen sonra Yenikapı Mitingi’nde AKP’yle buluşmuş, “Yenikapı Ruhu”nu oluşturmuştu.
Her şey bir yana AKP iktidarı “anayasal güvence” altında olduğu söylenen milletvekilliği dokunulmazlığının kaldırılmasını, “anayasaya aykırı olduğunu” açıklayarak evet diyen CHP’ye borçludur. CHP’nin faşizmin bu türden saldırılarına verdiği kritik destekler unutulmamalıdır.
AKP’ye gerçek anlamda muhalif tek parti HDP’dir. Ve HDP’nin her yönüyle kuşatılmaya çalışıldığı, eş başkanlarından, milletvekillerine, il yöneticilerinden, belediye başkanlarına, üyelerine kadar binlerce faaliyetçisinin tutuklandığı unutulmamalıdır.
HDP sadece devletin polisiye saldırılarına muhatap değildir. Aynı zamanda ağır bir sansüre de maruz kalmaktadır. Bizzat kendisinin tartışıldığı TV programlarına dahi çağrılmamaktadır. Basında haber ve demeçlerine yer verilmemektedir. Böylelikle partinin görünürlüğü ortadan kaldırılmak istenmekte, politika ve söylemlerinin halka ulaşması engellenmeye çalışılmaktadır.
Bu saldırılar karşısında HDP, kendi gücünü tam olarak harekete geçirmede zorluklar yaşamaktadır. HDP’nin yaşadığı zorlukların başında birçok kadrosu ve faaliyetçisinin tutuklanması gelmektedir. Beş bini bulan tutuklamalar, iki eş genel başkanının esir tutulması, 11 milletvekilinin hapiste olması, 70 belediyeye kayyım atanması, onlarca belediye başkanın tutuklanması, tüm bunlar HDP’nin çevrelenerek hareketsiz bırakılmaya çalışılmasıyla doğrudan ilintilidir.
HDP’nin yürüyüşü ve sokağın önemi
HDP’nin “Darbeye Karşı Demokrasi Yürüyüşü” kararlılığının bir parçası olarak okunmalıdır. HDP, yürüyüş öncesi 1 Haziran 2020 tarihinde İstanbul İl Başkanlığında yaptığı basın toplantısında “Yeni Dönem Politikalarına” ilişkin yol haritasını açıkladı. 9 başlık altında kararlaştırdığı bu yol haritasında özetle:
“1) Hak arama hürriyeti, eşit ve adil yargılama hakkı gibi evrensel hukuk ilkelerine ve adalete dayalı tarafsız ve bağımsız yargı temelinde insan hakları, demokrasi ve hukukun üstünlüğü. 2) Hep birlikte demokratik bir anayasa, 3) Merkezi yönetimin kuvvetler ayrılığıyla dengelendiği güçlü bir demokrasi, 4) Hep birlikte Kürt sorununda demokratik çözüm, 5) Hep birlikte savaşları durdurmak, 6) Hep birlikte iş ve aş için, 7) Hep birlikte kadınlar için, 8) Hep birlikte gençler için, 9) Hep birlikte doğa ve yaşam için…”
Bu hedefler için “bütün toplumsal ve demokratik muhalefet güçleriyle birlikte bu hedefe yürüyüşünü sürdürmekte kararlıdır” mesajını verdi ve tüm demokrasi güçlerine sokağı göstererek, birlikte direnmeyi önerdi.
Faşizmin içte ve dışta saldırganlığını artırdığı, gemi azıya aldığı bir ortamda, HDP’nin yukarıda ifade ettiği talepler bile son derece anlamlı bir yerde durmakta, demokrasi mücadelesinde öne çıkmaktadır. HDP’nin bu reformlar için birlikte hak arayışını tüm muhalif kesimlerle yapmak istemesi de son derece anlamlıdır.
HDP’nin yürüyüşü, milletvekillerinin tutuklanmaları üzerine gündeme gelmiş ve hayata geçirilmiştir. Yürüyüş tüm engelleme ve tehditlere karşı planlandığı şekilde gerçekleştirilmiştir.
Yürüyüşün geçtiği tüm illerde ve ilçelerde polis saldırmış, gözaltı yapmış ve yürütmek istememiştir. Buna rağmen suskunluk bozulmuş ve yürüyüş halka moral olmuştur.
Devrimci hareketler ise yürüyüşe yeterli düzeyde bir katkı sunamadı. Bu, tüm devrimci hareket için sorgulanması gereken konuların başında gelmektedir.
Devrimci hareketin yaşadığı zorluklar, baskı, tutuklama vb. nedenler halkı sokağa çıkarmanın önündeki engeller olarak izah edilse de bunun kırılmasının ilk adımı devrimci hareketlerin gösterecekleri kararlılık, yapacakları fedakarlık ve ödeyecekleri bedel, halkın da üzerindeki korkunun kırılmasına ön ayak olacaktır.
12 Eylül Askeri Faşist Cuntası sonrası toplumsal hareket böyle başlamıştır. Devrimci hareket kendi gücü oranında ortaya koyduğu cesaretli tutumla, işçi grevleri, direniş ve toplumsal muhalefet gelişmiş, ivme kazanmıştır.
HDP’nin 9 başlık altında ortaya koyduğu reform talebi toplumsal muhalefetin derlenip toparlanması için bir fırsattır.
Bu anlamda muhalif kesimlerin buluşarak HDP etrafında kenetlenip “bu ortak yürüyüşün” başlatılması için adım atılmalıdır. HDK örgütlenmesi daha da işlevli kılınmalı, HDP’nin çalışmasının ve geniş kitlelere ulaşabilmesinin kitle ayağı olarak harekete geçirilmelidir.
