Bazı ölümler vardır ki kuş tüyünden hafif bazı ölümler vardır ki Tay Dağı’ndan daha da ağırdır! (Mao Zedung)
(02.02.2011) Tarihinde, halkının kurtuluşu için dağlara sevdalanan beş kızıl karanfili bulundukları barınağın çökmesi ile kaybetmiştik. Tanımaya hiç şansımın olmadığı yoldaşların anısı çok dinlemişimdir başka yoldaşlardan. Onların mücadeledeki azmini davaya olan bağlılıklarını ve insanlara karşı olan mütevaziliklerini büyük bir hayranlıkla anlatır birlikte mücadele yürüten yoldaşlar. Her şehit düşen yoldaşımız ayrı bir acıdır içimizde ayrı ayrı öfkedir, isyandır ve onlardan devraldığımız davaya daha sıkı sarılmanın simgesidir! Beşlerimizi ilk teslim alacağımızı duyduğumda farklı duygular sarmıştı beni, sevdalandıkları dağlardan onları koparmak ne kadar doğruydu bilmiyorum. Haber geldi ve yola çıkma zamanı zaman geçmiyor bitmek bilmiyordu saniyeler, birde Dersime ilk defa gitmiş olmanın verdiği heyecan eklenince dakikalar yıl gibi geldi. Araçta herkes suskun ama aynı zamanda da öfkeli ve intikam ateşi ile dolup taştıkları nasılda yüzlerinden belli oluyordu.
Pülümür’e geldik yoldaşlar!
Dersim dağları, nasıl da belli oluyor Güzel insanları kamufle ettiği ve kanla beslendiği… Bakıyorum kafamı yukarılardan kaldırmadan belki dağlara sevdalanmış gerillalar bizi selamlıyordur bir kayanın ya da ağaçların arkasından diye. Sadece ben değil herkesin gözleri dürbün gibi doruklarda daima. Yüreğimizde kin bilincimizde öfke olan yoldaşlarımızı karşılamaya giderken marşlarımızla türkülerimizle gittik. Ve Dersimdeyiz artık. Bekleyiş orada da devam etti.
Hiçbir şey söylemedim direndim…
Gülizar Özkan’ın ablasını gördüm sanki Gülizar oturmuş ve ax sodıro yu söylüyor uzun uzun seyrettim. Sonun da dayanamayarak yanına gittim. Biraz konuştuktan sonra Gülizar’ı anlatmaya başladı. Gülizar’ın bir dönem çok büyük işkenceler gördüğünü ve komaya girdiğini anlatı. Gülizar gözlerini dahi açamayacak durumdayken bir ara gözlerini açıp ablasına “hiçbir şey söylemedim direndim” diyerek hafif gülümseme ile geri uyumuş. İşte o zaman kesmiş Gülizar benim artık saçla başla işim yok diyip kıymış saçlarına. Her anılarında mücadele ve direniş var!
Yoldaş yolunda ilerlemek
Her taraf Karakol/kalekol’dan gözükmüyor ne tarafa baksan düşman kuşatmaya almış Dersim dağlarını. Tabi bir de o dağların bağrındaki yiğitler var onlarda düşmana inat mesken eylemişler dağları.
Fatma’yı aldık ilk olarak Cenazelerden her zaman ürken ben en önce atıldım biz taşımalıydık yoldaşlarımızı. Kadın mücadelesinde önderleşmiş ve mücadelemizi dağ doruklarına çıkarmış yoldaşlarımızı kadınlar taşımalıydı. Ve ilk slogan “Gerillalar ölmez yaşasın halk savaşı” işte o zaman daha iyi anlıyorsunuz ölmediğini. Yüzlerce insan beş kızıl güneş için aynı anda tek yürek olmuştu.
Sonra Gülizar’ı, Sefa’yı, Derya’yı ve Nurşen’i aldık. Mezarlığa doğru ilerlerken geriye dönüp baktığımda ne çok tabut vardı bu tablo devrime giden yolun nedenli çetin ve kanlı olduğunu gösteriyordu aslında. Daha bir bileniyordu sisteme olan öfkemiz, hesap sorma bilincimiz. Ellerimizle geri diktik filizlenmiş fidanlarımızı toprağa. Hani yaraya tuz
basarsında acısını kimselere tarif edemezsin ya bağırmak istersin göğüs kafesini yırtana kadar. İşte yoldaşını toprağa kendi ellerinle teslim etmek bu acının bin beteri.
TKP/ML Kadın Komitesi yoldaşlarını uğurladı!
Bir anda ağaçların arasından çıkıp geldiler yoldaşlarına orak çekiçli kızıl bayrakları, halkına da dağ doruklarındaki mücadeleyi getirmişlerdi. İntikam yeminleri edip beş kızıl karanfilimizi ve tüm devrim şehitlerini anarak tekrardan ağaçların arasından gözden kayboldular.
Şu Dersimin dağları vay lelele vay
En zor anlardı benim için herkes gitti ve kadın yoldaşlarla kaldık mezarların başında. Ne güzel görünüyordu mezarlar çiçeklerle donatıldı yoldaşlarımız özene özene yaptılar her şeyini. Kafamızı kaldırıp bakamıyoruz birbirimize yarım saat bekledik gidemiyoruz onları orada bırakıp. Ama artık gitme ve kavgaya daha sıkı sarılma zamanıydı. Yolda giderken bir yoldaşlarımıza türkülerle veda ettik ve başladık, “Bir türküdür dersim dağlarında le vay Gerillalar savaşıyor” söylemeye…
Beşler yaşıyor kadınlar kavgayı büyütüyor!
Sözümüzdür Yoldaşlarımıza mücadeleyi devraldığımız yerden daha da yükseklere çıkaracağımız!
