Bu tarihi belleğimize kazıyalım!
Kazıyalım ki gücümüzü görelim; gerçekliğimizin farkında olalım! 135 günlük onurlu bir direnişin egemenlerin tüm araç ve gereçlerini alt edişine; zulüm ve katliamlar karşısında ezilenlerin nasıl da birleştiğine bakalım…
Egemenlerin “Her şeye muktedirim” tavrıyla ezilenleri karamsarlığa sürüklemesinin, örgütsüzlüğü dayatmasının altının nasıl boşaldığını bu zaferimizle görelim. Halkın unutturulmaya çalışılan gücünün farkına varışı, bu gücü kullanışı ve zafere ulaşmasının resmini çizdik; çizdiğimiz bu resimle yarınlara koşalım.
Yarınlara koşarken IŞİD çetelerine karşı feda ettiğimiz bedenlerimiz, kuşandığımız hayal gücümüz, ödediğimiz nice bedel yanımızda olsun, devrimci birer hücre olan yüreklerimiz “güneşli ve güzel günler için” yorulmadan atsın!
TC’nin iki yüzlülüğünü, katliamcı yüzünü de beynimize ve yüreğimize kazıyalım!
Onlar “Kobanê düşüyor” diyerek direnişimizi sönümlemeye çalışmakla kalmadılar; IŞİD’e Mürşitpınar Sınır Kapısı’ndan kamyon kamyon yardım taşıyarak açıktan işbirliklerini gösterdiler. 6-8 Ekim Kobanê Serhildanı’nda IŞİD işbirlikçisi TC’nin sokaklarını, meydanlarını “Kobanê düşüyor” diyenlere “Düşerse yakarız” diyerek kuşatırken onlarcamızı yine katlettiler.
Zaferimizle beraber dediler ki “Türkiye’nin bu konuda olumlu bir rolü olduğunu umarım unutmazlar” (Bülent Arınç, 26 Ocak 2016).
Evet, unutmayacağız ve hesabını soracağız!
Kobanê zaferi bize umut oldu; karartılmaya çalışılan yüreğimiz ve bilincimiz aydınlığı yakaladı tekrardan… Sıra yakaladığımız aydınlığı, egemenleri karanlığa boğmak için kullanmakta! (Bir ÖG okuru)
