H. Merkezi: Nisan Yayımcılık, 26 Eylül 1999 yılında 10 devrimcinin katledildiği Ulucanlar Katliamını anlatan kitabın 2. cildi Ulucanlardan Günümüze Miras’ı (Yangın Günleri) yayınladı. Hapishanede bulunan devrimci-komünist tutsakların katliam anını tüm gerçekliğiyle anlattığı kitapta, katliam öncesi hazırlıkları ve sonrasında devletin tutsakları baskı altına almak, F Tipi hapishane uygulamasını yaşama geçirmek için ne kadar pervasızlaştığını gösteriyor.
Katliamda ölümsüzleşen “Halil Türker, Abuzer Çat, Ümit Altıntaş, Habib Gül, İsmet Kavaklıgül, Mahir Emsalsiz, Önder Gençaslan, Zafer Kırbayık, Ahmet Sevran, Aziz Dönmez’e anılarını yaşatmak, mücadelelerini zaferle taçlandırmak umuduyla” yayımlanan kitapta yapılan şu belirleme hapishanelerde yaşanan tüm gerçekliği kafalarda canlandırmaya yetiyor:
“İnsan denen canlı doğduğu andan beri içgüdüsel olarak sürekli bir kıyas halindedir. Öğrenmesinin, tecrübesinin temelinde kıyas yapması vardır. Doğduğu andan beri kendi ile çevresini kıyaslar, çevresini taklit ederek büyür. Hapishanede de biz hiçbir eğitim programı uygulamasak bile insanlar burada iki farklı irade, iki farklı yaşam biçimini görüyor. Bir yanda biz varız. Diğer yanda idare. İdare sürekli olarak onların yaşamlarını kısıtlıyor, kural-yasa diyerek yasaklar getiriyor. En insani şeyleri dahi yasaklarla perdeliyor. Bu insanlara onları hiçe sayan yaşamı reva görüyor. Bizler ise onlara reva görülen yaşama karşı mücadele ediyoruz, hem de birlikte yaşanabileceğini, ortak sorunlara ortak alıla hep birlikte çözüm aranıp bulunabileceğini, sınırlı imkanla bile olsa insanca bir yaşamın mümkün olduğunu gösteriyoruz. F tiplerinde de biz ve idare, insanların kafasında yine kıyaslanan bu iki yaşam, iki uç olursa, oralar da okul olmaktan kurtulamayacaktır.”
