Kim bilebilir, onların ardında bıraktığı yoldaşlarının dışarı akmasına izin vermedikleri ama içlerini dolduran gözyaşı denizini…
Kim bilebilir ağlamamak için birbirine bakmayan ama kıpkırmızı gözlerinin için yoldaşların, o beş kızıl karanfili mezarlarına koyup üzerlerine atılan her toprakta, “Hayır, şimdi dirilecek ve bize yine gülümseyecekler. Yine tartışacak, yine birlikte ağlayacak, gülecek ve yine kavga edeceğiz” umudunun nasıl solup gittiğini…
Ve yine kim bilebilir, herkes gittiğinde bile ayakları onlara ihanet ederek mezar başından ayrılamayan yoldaşların kan ağlayan yüreklerini ve artık dışarı taşan gözyaşı nehirlerini!
…
Ama hayır yoldaşlar!
Bilmeyeceksiniz ve bilmeyecekler! Onları son kez omuzlayan kadın yoldaşları başta olmak üzere Sefagül’ümüzün, Nurşen’imizin, Gülizar’ımızın, Fatma’mızın ve Derya’mızın giderken bıraktığı boşlukları doldurmaktır esas olan…
Ve biz bunu yapacağız!
Bir Yeni Demokrat Kadın
{youtube}http://www.youtube.com/watch?v=xZXzm_vl2N8{/youtube}
